«Հայ-ադրբեջանական սահմանին առկա լարվածությունը և սահմանամերձ գյուղերի անընդհատ գնդակոծումը մեծ մտահոգություն է պատճառում այն մարդկանց , ովքեր արդեն անցել են պատերազմի միջով: Կան որոշակի պատճառներ, որ առիթ են տալիս ադրբեջանցիներին նման համարձակ գործողությունների դիմել: Դա առաջին հերթին հասարակության և իշխանությունների միջև ձևավորված անդունդն է», – այսպր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ ասաց Ադրբեջանահայերի համագումարի համանախագահ, ազատամարտիկ Արարատ Ծատուրյանը` շեշտելով` պետք է հիշել, որ մենք զինադադարի փուլում ենք. պատերազմը դեռ չի ավարտվել:

Նա ընդգծեց, որ ՀՀ պաշտպանության նախարարությունը համարժեք պատասխան պետք է դա ` ապագայում նման միջադեպերը կանխելու համար. «Մենք առաջարկել են ստեղծել սահմանամերձ գյուղերի բնակիչներից կազմված արագ արձագանքման խմբեր, որոնք նման իրավիճակներում շատ արագ կկարողանան արձագանքել: Սակայն նախարարությունից մերժում ենք ստացել: Կառավարությունը նաև թույլ չի տվել կրակի տակ ապրող ժողովրդին զենք կրել»:

Արարատ Ծատուրյանի կարծիքով պաշտոնական լրատվության շատ տեսանյութեր մի շարք հարցեր են առաջացնում. «Ոչ ոք չհարցրեց, թե այդ դիվերսանտներն ինչպե՞ս են անցել ճանապարհը և ի՞նչ էին անում այդ ժամանակ համապատասխան մարմինները, որ չկարողացան կանխել: Ոչ ոք չի ասում՝ որտեղի՞ց նրանց մոտ զենք հայնաբերվեց»:

Հետախույզ վետերանների միության անդամ Արթուր Բունիաթյանը գտնում է, որ հայկական կողմի պատասխանը նման է «եթե մի այտիդ են ապտակում, մյուս այտդ դեմ տուր սկզբունքին»: Մինչդեռ, ըստ նրա,  այստեղ պետք է զսպանակի սկզբունքը գործի. «Միանշանակ ադեկվատ հարվածները պետք է շատ հուժկու լինեն: Այնպիսի հարված պետք է լինի, որ ադրբեջանցին հարյուր տարի մոռանա Հայաստանի գտնվելու տեղը»:

Անկախ