Լոս Անջելեսի բնակչուհին զրկվել է վերջույթներից իմպլատ տեղադրելու ներարկումից հետո: Սիլիկոնի փոխարեն բժիշկները կիրառել են շինարարական մեկուսիչ:

46-ամյա Էյփրիլ Բրաունն իր կառուցվածքից դժգոհ էր մանկուց: Դպրոցում դասընկերները նրան վիրավորական մականուններով էին կնքում ու ձեռք առնում փոքր կրծքի ու տափակ հետույքի համար: Տարիներ շարունակ ամերիկուհին երազում էր այդ “թերությունները” շտկելու ուղղությամբ:

2004-ին նրա համար ստեղծվեց հնարավորություն: Այն վարսավիրանոցը, որտեղ Էյփրիլը վարսահարդար էր աշխատում, եկավ մի հաճախորդ, որը պատմեց, թե ինչպես կարելի է սիլիկոնային ներարկումով  փոփոխել մարմնաչափերը:Կնոջ խոսքով, այդ միջոցը մի քանի անգամ ավելի մատչելի էր ու անվտանգ ցանկացած վիրահատությունից, դրա համար էլ Էյփրիլը սիրով համաձայնեց:

Կինը ներկայացել է մասնագետ ու առաջարկել ներարկում կատարել տանը: Նա Էյփրիլին է ներկայացրել մի հիվանդի, որն իբր նման կերպ մեծացրել էր հետույքը:”Արդյունքը տպավորիչ էր ու ես  համաձայնեցի:Սակայն, չգիտեի, թե ինչ ռիսկի եմ գնում”:

Նա 650 ստեռլինգ վճարեց երկու ներարկման համար. դրանից անմիջապես հետո նրա մոտ  սուր ալերգիա սկսվեց:

“Հետույքս քարացավ ու սևացավ: Ես դիմեցի բժշկի ու, հիվանդանոցում պարզվեց, որ իմ մարմնի մեջ կենցաղային սիլիկոն է, որով սովորաբար մեկուսացում են  ջրատար խողովակները”:

Հետագա 4 տարիներին Էյփրիլը բժիշկների հսկողության ներքո է գտնվել: Իմպլանտների հեռացման ժամանակ վերքի մեջ ինֆեկցիա է ներթափանցել.”Ցավն ահավոր էր, ասես ծնննդաբերեի, միգրեն  կամ էլ սուր ատամնացավ ունենայի: Այն վիճակում էի, որ Աստծուն աղոթում էի շուտ մահ գտնելու համար”:

Բժիշկները նրան արհեստական կոմային վիճակի մեջ գցեցին.միակ միջոցը հետույքի անդամահատումն էր: Սակայն, շուտով, ամերիկուհու մոտ սկսվեց  ծայրանդամների փտախտ: Բժիկները ստիպված էին անդամահատել վերջույթները` ձեռքերը, ոտքերը:

Հիմա նա զբաղվում է սպորտով, լողում է ու գիմնաստիկա պարապում:

“Վիրահատությունից հետո օրերով լաց էի լինում: Հիմա լավ եմ: Ես չեմ պատրաստվում դատարան դիմել. Պարզապես ցանկանում եմ ապրել: Իմ պարտքն եմ համարում բոլոր աղջիկներին զգուշացնել` ձեր առողջությանը վերաբերվեք զգուշորեն”: