Երևանից Շամշադին ճանապարհին, ադրբեջանական Ղազախի խաչմերուկում անցնող- դարձողին Գենյա տատիկը զգուշացնում է` զգույշ կգնաս, կրակոցներ են եղել, Վազաշեն-Պառավաքար ճանապարհն արագ կանցնես ու որ անցնես` զանգի, որ հասել եք: ճամփեզրին բնակվող տիկին Գենյայի տունը իջևանատուն է դարձել, երկար ճամփից հոգնածներին նախ սուրճի է հրավիրում, ապա նոր` բարի ու անփորձանք ճանապարհ մաղթում:

Կապույտ ցուցանակին գրված է` Ղազախ, Իջևան, այստեղ է նաև, որ հակամարտող կողմերը` Կարմիր խաչի միջազգային գրասենյակի ներկայացուցիչների հետ միասին իրականացնում են գերիների փոխանակում:

Գենյա Մնացականյանն ապրում է Կայանում, այստեղ ժամանակին Այգեգործական ինստիտուտին պատկանող հողատարածքներն էին, որտեղ և աշխատել է Գենյա տատկիը: «Պետտնկարանում, այգեգործական ինստիտուտում, փորձադաշտ ա եղել, 5 հա խնձորի այգի, 4 հա լիմոն, 150 հա խաղողկուտ ա եղել, հիմա բրախած ա, թուրքերինն ա»:

Գենյա Մնացականյանը, պատմությունը շարունակելով, նշում է, որ հորիզոնում երևացողը Սարիբեկի սարն է, որը 90-ականների մարտերին հայկական կողմը գրավեց, որի ժամանակ էլ զոհվեց հայ կամավորներից Սարիբեկը, այս տարածքում այժմ ադրբեջանական դիրքապահներն են, բայց բարձունքը Սարիբեկի անունով է: «Դե մեկ էլ ադրբեջանական Ջափառլու գյուղն ա մեծ ու փոքր, ճամփի կլխին մեկն ա, տակին` մյուսը»:

Գենյա տատիկի հետ միասին նույն շենքում նախկին Կայանում, որն այժմ Տավուշի մարզի Այգեհովիտ գյուղի վարչական շրջանում է, ևս երեք ընտանիք է ապրում: «40 տարի ա` ստեղ ենք ապրում: Էրեխեքը հանեցին, մենք մնացինք ստեղ»,նշում է այգեհովիտցի Գենյան: Գենյա Մնացականյանն ասաց, որ վերջին կրակոցները հնչել են օգոստոսի լույս 10-ի գիշերը, գնդակները նաև իրենց տարածք են հասել: «Էդոյի բաղըմն ա տվել, ուժեղ ԴՇԿ-ով տվին չորս հետ: Բայց հիմա արդեն մեկ շաբաթ է` հանգիստ է, կրակոցներ չկան, տեսաք` մեր նախագահի ելույթը, շատ ուժեղ էր, դրա համար էլ ադրբեջնացիք ձենները կտրել են»:

Անկախ