Բնապահպանները բազմիցս բարձրաձայնում են Սևանա լճում առկա խնդիրների և դրանց հավանական հետևանքների մասին: Ըստ բնապահպան Գագիկ Սուխուդյանի ՝ Սևանի խնդիրները անկախ Հայաստանում այդպես էլ չեն լուծվում. «Մենք Սևանին նայում ենք որպես սովորական ոռոգման ջրամբարի: Պետք է վերանայել այդ վերաբերմունքը: Չեմ հավատում, թե ցանկանում են բարձրացնել մակարդակը, այլապես արդեն մշակված նախագիծ կլիներ: Մենք նորից ուզում ենք Սևանի բախտի հետ խաղալ», – ասաց նա:

Ըստ բնապահպանի՝լճի մակարդակի իջեցումը ճակատագրական հետևանքներ կարող է ունենալ: Այդ խնդիրները կանխելու համար անհրաժեշտ է հստակ նախագիծ կազմել, ինչը մինչև այժմ չի արվել: «Հին Հայաստանում ջուրը ընկալվում էր որպես սրբություն: Այժմ դա ինչ-որ բանալ կերպով է դիտարկվում: Յուրքանչյուր երկիր և ժողովուրդ մոմ պետք է վառի, եթե իր տարածքով որևէ գետ է հոսում: Միայն Երևանի տարածքով 3 գետ է հոսում: Սևանից դուրս եկող բոլոր 28 գետերը պարզապես աղբատարներ են», – նշեց բնապահպանը:

Ըստ «Կիլիկիա» առագաստանավի նավապետ Կարեն Բալայանի ՝ հետևանքներից խուսափելու համար ձկնաբուծարանները պետք է փոխեն իրենց աշխատանքի ձևը: Ըստնրա՝եթե նույն ջուրը  3-րդ անգամ օգտագործվի Սևանից դուրս եկող ջրի ծավալները կտրուկ կնվազեն: «Պետք է կաթիլային մեթոդով կատարվի ոռոգումը: Մենք քոչվոր ցեղեր չենք: Այնպես չի, որ այսօր օգտագործելու են ջուրը, վաղը՝ հեռանանք, որ հետևանքների մասին չմտածենք»:

Ըստ նավապետի՝ ակնհայտ է, որ երբ ջրի մակարդակը բարձրանում է, լիճը սկսում է ինքնամաքրման գործընթացը. «2012-ին Սևանի ջրի թափանցիկությունը կտրուկ բարձրացել էր, դա նշանակում է, որՍևանն անցել էր ինքնամաքրման բնական գործընթացի: Բայց մինչ այդ, երբ մակարդակը ցածր էր, ջրի մեջ բազմանում էին կապտականաչ ջրիմուռները: Ջրի մակարդակի իջնելու դեպքում կրկին նման վիճակ կլինի», – ասաց նավապետը: