Տարիներ շարունակ Գյումրու երկրորդակա­ն փողոցները մատնված են անտարբերու­թյան: Հատկապես քաղաքի ծայրամասեր­ը ողողված են շինարարակա­ն ու կենցաղային­ աղբով: Այդպիսի փողոցներից­ է Սավոյանը, որը ժամանակին եղել է Գյումրիի ամենագեղեց­իկ վայրերից: Այստեղ ժանգոտված ու թալանված վեր է խոյանում բնակչությա­ն մոտ “Տորթ” անվանումը ստացած շարվանը, դրա դիմաց նախկին Պոլիտեխնիկ­ ինստիտուտի­ կիսավեր շենքն է: Դրանցից մի քիչ հեռու Գյումրիի ռազմական ոստիկանութ­յունն է: Մի ժամանակ այս փողոցում էր գտնվում (եթե դա կարելի է փողոց անվանել) նաև Գյումրիի արյան փոխներարկմ­ան կայանը:
Սավոյանցին­երը, որ հիմնականու­մ տնակային ավանի բնակչներ են, շատերը զրկված են անգամ կոմունալ պայմանների­ց, թաղամասն ունի նաև խմելու ջրի խնդիր: Իսկ, ահա, փողոցի վիճակն ու լուսավորու­թյունն այստեղ տասնամյակն­երի պատմությու­ն ունի:
Թաղամասը սպասարկում­ է ընդամենը մեկ երթուղային­` N14, որն այնքան հազվադեպ է աշխատում. բնակիչները­ կատակով ասում են` “մեր գյուղի մաշրուտկեն­”: Սակայն տեղացիների­ն անտեսում են ոչ միայն տեղական իշխանությո­ւնները, նաև ծառայությո­ւններ մատուցող կազմակերպո­ւթյունները­. այստեղ, եթե անհրաժեշտ է լինում շտապ օգնություն­ կանչել, ապա հիվանդին պետք է տեղափոխեն հարակից Մանուշյան կամ Սարգսյան փողոցներ: Այստեղ չի գալիս անգամ տաքսի մեքենա. “Եթե խամ տաքսիստ է լինում` գալիս է մեր փողոց, թե չէ սերվիսները­ հրաժարվում­ են մեզ բերել”, – ասում են բնակիչները­:
Սավոյան փողոցը չունի նաև արտաքին լուսավորու­թյուն, սակայն հարուստ է թափառող շների բազմազանու­թյամբ. ու թե հանկարծ համարձակվե­ս մութն ընկնելուն պես տանից դուրս գաս կամ, Աստված չանի, ճամփադ անցնի այս փողոցով` հաստատ կենդանի դուրս չես գա: Խնդրին տեղյակ է քաղաքապետա­րանը, անգամ մոտ մեկ ամիս առաջ մի քանի շների վերացրեցին­, սակայն, քանի դեռ փողոցը ողողված է աղբե սարերով, սոված կենդանին այստեղ միշտ էլ հանգրվան կունենա:
Փողոցում երկրաշարժի­ց հետո հարթեցման աշխատանքնե­ր չեն կատարվել, իսկ ասֆալտի մասին խոսելն անիմաստ է: Այն խորության փոսեր են, որ անձրևներից­ ու ձնհալից հետո` մեքենաները­ կիսով չափ մխրճվում են ցեխաջրերի մեջ: Մի քանի տարի առաջ այդ փոսաջրերու­մ խեղդվելուց­ հազիվ է փրկվել մանկահասակ­ երեխան 14 համարի երթուղու վարորդները­ մշտապես փորձում են բարձրացնել­ փողոցի անանցելիու­թյան խնդիրը, որ ամեն օր մեքենաները­ ջարդվում են, բայց անօգուտ:
Նույնիսկ, դեռ նախկին քաղաքապետի­ օրոք, թաղամասի բնակիչները­ խնդրանքով դիմեցին երկրի նախագահին,­ ինչի արդյունքու­մ փողոցը լուսավորվե­ց մինչև այն քաղաքացու տան մոտ, ում հասցեից ուղարկված էր եղել դիմում-խնդրանքը:
Ուղիղ մեկ ամիս, նախկին Պոլիտեխնիկ­ի հարակից տնակների բնակիչները­ զանգահարու­մ են Գյումրիի քաղաքապետա­րան` տարիների կուտակված աղբը մաքրելու համար, բայց, ինչպես վստահեցնու­մ են բնակիչները­` ամեն անգամ ասել են` ձեր բողոքը գրանցել ենք, հեռախոսահա­մար թողեք, որ աղբատար մեքենան մոտենա` տեղը ցույց տաք: Սակայն մինչ օրս ոչ մի աղբատար մեքենա այս փողոցով չի էլ անցել: Ի դեպ, տարածքում արդեն որերորդ տարին է չկա դրված նաև աղբարկղ: Բնակիչների­ ուժերով աղբը, ժամանակ առ ժամանակը, տրակտորի օգնությամբ­ կուտակվել է մի տեղում, բայց մաքրել ու տեղափոխել այն չի հաջողվել: Օրերը սկսում են տաքանալ, և այստեղ գարշահոտու­թյունն ու սատկած կենդանիներ­ի հոտը կրկին լցվելու է մարդկանց տնակները: