Փետրվարի 19-ը՝ հայ մեծ բանաստեղծ Հովհաննես Թումանյանի ծննդյան օրը, արդեն մի քանի տարի Հայաստանում նշվում է որպես գիրք նվիրելու օր։ Այս նախաձեռնությունը պատկանում է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ին : Գրերի գյուտից անմիջապես հետո գրաբարով ստեղծվել են հայ մատենագիրների գիտական, պատմական ու կրոնական գրքեր, իսկ մեր տպագիր գրքի պատմությունն արդեն ունի 500 տարվա պատմություն: Գիրքը միշտ եղել է հայերի անբաժան ուղեկիցը, նվիրական մասունքներից մեկը. նույնիսկ ամենադժվարին պահերին, երբ մարդ փորձել է ամեն գնով իր կյանքը փրկել, չի մոռացել տանել գրադարանի գոնե իր համար ամենաթանկարժեք գիրքը: Միգուցե, այսօր շատ են խոսվում, որ հայ մարդը հեռացել է գրքից, չի կարդում, բայց միաժամանակ շատերը հակառակ տեսակետն են պնդում, որ հայերը շարունակում են գիրք կարդալ:

Գրող, բանաստեղծ Արաքս Պետրոսյանը մեզ հետ զրույցում նշեց, որ առանց գիր ու գրականության կյանքն անգույն ու խամրած է, երբ ցանկություն կա որեւէ հեղինակի ստեղծագործության անդրադառնալ, ապա չպետք է երկմտել, միանշանակ դա օգտակար է: Գիրք գրելը, հրատարակելը, կարդալը, լեզուն պահպանելու կարևորագույն պայմաններից մեկն է, իսկ լեզուն, ինչպես ասել է Խաչատուր Աբովյանը` /Մեր ազգը պահողը, իրար հետ միացնողը լեզուն ա ու հավատը/.

/Գիրքը, հատկապես գեղարվեստական գիրքը, այլընտրանքային իրականություն է:

Գեղարվեստական գրականություն կարդալու ցանկությունը մեծ է հատկապես հետաքրքրասեր մարդկանց շրջանում,  սակայն կան անհատներ, ում կյանքը բովանդակալից է, հետաքրքիր, եւ գիրք կարդալն իրենց չի ձգում/:

Շատ ենք լսել /գիրք կարդալը նորաձեւ է/ արտահայտությունը, եւ եթե իսկապես փորձում ենք նորաձեւ լինել, ապա միանշանակ պետք է սկսել գիրք կարդալ: Մենք հանճարեղ ընթերցողներ կլինենք, բազմազան գրականությունն էլ հասանելի:

Անժելա ՇԱՀՈՒՄՅԱՆ

Անկախ