Այսօր “Բլից ինֆո” մամուլի ակումբում տեղի ունեցած մամլո ասուլիսի ժամանակ ՀՀ վարչապետի հրաժարականին և հետագա հնարավոր զարգացումներին անդրադարձավ “Քաղաքական և միջազգային հետազոտությունների” կենտրոնի փարձագետ Ռուբեն Մեհրաբյանը:

-Հանտնի է, որ ՀՀ վարչապես Տիգրան Սարգսյանը պաշտոնը թողեց սեփական դիմումի համաձայն. սա ֆորմալ առումով, բայց կյանքը ավելի բարդ է, քան ասվում կամ թվում է, իսկ բարդությունը կայանում է  նրանում, որ երկարակյաց վարչապետներից  մեկը լինելով`Տիգրան Սարգսյանի վարչապետության ժամանակահատվածը /անկախ նրանից` ոնց կվերաբերվենք նրա, կառավարության գործունեությանը/ ընթանում էր Հայասատանի համար խիստ անբարենպաստ պայմաններում, սա մի կողմից, մյուս կողմից` պետք է հաշվի առնել, թե վարչապետի վրա ինչ պարտավորություններ են դրված. թեև վարչապետը քաղաքական պաշտոն է, այսուհանդերձ, հայ իրողության մեջ նրան տրված է “նախարարների բրիգադիրի” դեր, այն դեպքում, երբ քաղաքական որոշումներն ընդունվում են միանգամայն այլ տեղ և երկրորդ անբարենպաստ իրողությունն այն է, որ այդ գործունեությունը ծավալվում էր քաղաքական որոշումների մի շրջանակի պայմաններում, որոնք Հայաստանը տանում էին դեպի ոչ մի տեղ,- նշեց բանախոսը:

Այնուհետ փորձագետն ավելացրեց, որՙՙ բացի դրանից, գիտենք, որ երբ շուրջ 4 տարի ենթանում էին ԵՄ-ի հետ ասոցացման պայմանագրի շուրջ բանակցությունները, տեղի ունեցավ կտրուկ շրջադարձ` ՀՀ-ն մտավ “Մաքսային Միության տակ” և ոչ Մաքսային Միության մեջ` ի հեճուկս սեփական շահերի` փաստացիորեն սառեցնելով հարաբերությունները Արմուտքի հետ, իսկ այդ փաստացի սառեցումը ավելի ցցուն դարձավ Ուկրաինայի շուրջ իրադարձությունների պայմաններում՚՚,- և բանախոսի կարծիքով  այպիսի քաղաքական ֆոնի ներքո և քաղաքական իշխանության մինիմալ լեգիտիմության /փաստացի` դրա բացակայության/ պայմաններում Տիգրան Սարգսյանի փոխարեն ինչ կարկառուն քաղաքական գործիչ էլ դառնա վարչապետ, արդյունքները չեն լինի այլ:

Բանախոսն ավելացրեց, որ այս կառավարության սխալները հայտնի են բոլորին և շատ ցցուն են, արդարացում չունեն, իսկ ֆորմալ բացատրությունը այս իրավիճակում կարող է երկուսը լինել: Նախ` ՀՀ նախագահը նշել է, որ եթե կառավարությունը 7% աճ չապահովի, ապա այն պետք է փոխվի. փաստորեն, չկա 7% և սա արդեն ֆորմալ պատճառ է, և երկրորդը` ՍԴ-ի հանելուկային որոշումն էր, որը լայն մեկնաբանության տեղ էր տալիս:

Մեկ բան պարզ է. ՍԴ-ն չհաստատեց կառավարության այն պնդումը, որ «Կուտակային կենսաթոշակների մասին՚՚ ՀՀ օրենքը  միանգամայն համապատասխանում է Սահմանադրությանը. սա էլ կարող է ֆորմալ պատճառ համարվել, որ կառավարությունը իր տեղը զիջեր: Բայց սա հարցի ֆորմալ կողմն է, իսկ այն հարցին, թե ով կլինի վարչապետ, ինչ շրջանակից, ըստ բանախոսի` որևէ նշանակություն չունի, քանի որ իշխանական համակարգի գործունեության տրամաբանությունը չի փոխվի, այսինքն` սա փոփոխություն էր, որն ուղղված էր փաթեթավորման փոփոխությանը, որպեսզի պահպանվի բովանդակությունը, այլ կերպ` տրամաբանությունը հետևյալն էր. “ինչպես փոփոխենք, որպեսզի ոչինչ չփոխվի”:

Անկախ