Այսօր Մամուլի ազատության օրն է: Այս առիթով լրագրողների հետ հանդիպեցին ոլորտում երկար տարիների փորձ ունեցող կինովավերագրող, լրագրող Վարդուհի Սիմոնյանը և «Հայկական Փի Ար ասոցիացիա» գիտատեղեկատվական հ/կ-ի նախագահ Աստղիկ Ավետիսյանը:  ՙՙՍա միակ օրն է, երբ համերաշխության կոչ ենք անում և խոսում այն խնդիրներից, որոնք առկա են ոլորտում: Հայաստանում մամուլի ազատությունը չափից ավելի շատ է, այն առումով, որ լրագրողների մեծամասնությունը չճշտված փաստարկների հիման վրա հանդես են գալիս որակումներով և հոդվածաշարերով: Ուրեմն խնդիր կա նաև այդ ազատությանը սահմաններ դնելու՚՚,-ասաց Աստղիկ Ավետիսյանը:

Ըստ նրա` հեռուստատեսությունը խնդիրների առումով տարբերվում է, քան որ այն պատկերային լրատվության միջոց է և կադրը, որ եթեր է դուրս գալիս կարող է հետաքրքիր զարգացում տալ` առանց խոսքի մեկ ամբողջ պատմություն դառնալ: ՙՙԴա նշանակում է , որ հեռուստատեսությունում աշխատող լրագրողները փաստարկված լրագրության կողմնակից են, այլ բան է իրադարձությունը միակողմանի ներկայցնելու հարցը՚՚,-նշեց Աստղիկ Ավետիսյանը:

Ի նշան գործընկերների հետ համերաշխության` Վարդուհի Սիմոնյանը հրաժարվեց նստել բանախոսի համար հատկացված տեղում և խորքային մեկնաբանություններ տվեց ոլորտում առկա խնդիրներին: Նա նշեց, որ ամբողջ աշխարհում զանգվածային լրատվական միջոցները կատարում են կառավարությունը վերահսկողի դեր, սակայն Հայաստանում այդ սկզբունքը համարյա թե չի գործում, ինչը ապացուցում է այն փաստը, որ բոլոր լրատավամիջոցներում խոսվում է վարկաբեկված այս կամ այն քաղաքական գործչի մասին, սակայն նրանք, այնուամենայնիվ, շարունակում են իրենց գործունեությունը: ՙՙՄենք սոցիոլոգիական գործիքներ ենք կիրառում և Հայաստանում առաջին անգամ հատ-հատ ուսումնասիրելու ենք ծրագրերը: Մենք կատարում ենք պրոֆեսիոնալ սոցիոլոգիական հարցումներ, տալու ենք դրանց մեդիա անալիզները, որ, ի վերջո, այնպիսի ծրագրեր իրականացվեն, որ հանրությանը օգուտ լինի: Եթե հանրությունը օգուտ չի ստանում ծրագրերից, մենք կպահանջենք կառավարությունից պատասխանել, թե ինչու են բյուջեի ֆինանսներով սնուցում տվյալ ծրագիրը՚՚:

Վարդուհի Սիմոնյանը ընդգծեց, որ ԶԼՄ-ի դաշտում որակյալ աշխատանք կատարելու համար անհրաժեշտ են լավ մասնագետներ, սակայն այդ մասնագետներին ձևավորելու առաքելությունը հայաստանյան բուհերը շատ դժվարությամբ և թերի են կատարում:

Անկախ