“Միկոյանն ո ՞վ է` ազգությամբ հայ, հետո ՞ ինչ”,-Անաստաս Միկոյանի արձանի տեղադրման հարցը լրագրողների հետ քննարկելիս նշեց քաղաքագետ Լևոն Շիրինյանը:

Լևոն Շիրինյանը ներկայացրեց փաստեր Անաստաս Միկոյանի մասին, մասնավորապես      հայտնելով, որ 1918թ.-ին  Շահումյանի հետ կատարելով բոլշևիկյան իշխանությունների կամքը` Միկոյանը խաղ է խաղացել, որն ուղղված է եղել Ռուսաստանի համար Բաքվի նավթի պաշտպանությանը` հաշվի չառնելով այնտեղ հայ կմնա ՞, թե ոչ: 1918թ.-ի կեսերին Միկոյանը Շահումյանի հետ փախել է, իսկ Ցենտրոկասպիի կառավարությունը նրանց մեղադրել է պետական դավաճանության մեջ, և եթե գտնեին, անպայման կգնդակահարեին:

“Արձանը պատմական հուշ է, որը պետական ոգին է բարձրացնում, իսկ Միկոյանն ու նրա նմանները կարիերայի համար Հայաստանն են վաճառել: Այժմ էլ ուզում են տեղադրել նրանց արձանները. ի ՞նչ է եղել որ. հանցանքից հետո կարելի է փախչել Փարիզ, Նյու-Յորք, իսկ մահվանից հետո կկառուցենք նրանց արձանները` Հայաստանը դարձնելով “լավ հուշերի գերեզմանոց”,-նշեց քաղաքագետը:

“Ռոստոմ, Աբրահամ Գյուլխանդարյան, Համազասպ և այլք. սրանք այն մարդիկ էին, որ մինչև վերջին պահը կռվել են Բաքվի հայերի համար, իսկ Միկոյանի հանցանքը Հայաստանի Առաջին Հանրապետությունը կործանելու մեջ է: 1920թ.-ի սեպտեմբերի 1-7-ը Բաքվում տեղի է ունեցել արևելքի ժողովուրդների համագումարը, որտեղ հրեա կոմունիստ Բելա Կունի, Ռադեկի, հայտնի Էնվեր փաշայի կողքին նստած է եղել նաև Անաստաս Միկոյանը. նրանք որոճում էին Հայաստանի կործանման ծրագիրը, իսկ Հայաստանն այնտեղ պաշտոնապես հայտարարվեց իմպերիալիզմի սպիտակ շուն”,-հայտնեց Լևոն Շիրինյանը:
Ամփոփելով իր խոսքը` քաղաքագետն ասաց. “Պատմագիտության մեջ տգիտությունը չի ենթադրում սխալ որոշումների կայացում. իսկ հույսս երիտասարդությունն է, ուսանողությունը, նրանց պայքարը”:

Անկախ