Մայիսի 15-ը ամբողջ աշխարհում տոնվում է որպես ընտանիքի օր: Ժամանակակից հայ ընտանիքներում եղած խնդիրներից լրագրողների հետ խոսեցին հոգեբան Հռիփսիմե Պետրոսյանը և ԵՊՀ սոցիալական աշխատանքի և սոցիալական տեխնոլոգիաների ամբիոնի վարիչ, դոցենտ, փիլիսոփայության գիտությունների թեկնածու Արտակ Խաչատրյանը:
«Բավականին ողջունելի քայլ է, որ Հայաստանը փորձում է ընդունել այս օրը որպես տոն, որովհետև ընտանիքը մեր հասարակության մի մասն է, և դրա փոփոխությունները անդրադառնում են ընտանիքի վրա: Սակայն միայն այս քայլը բավարար չէ», – ասաց Հռիփսիմե Պետրոսյանը, նշելով, որ մտահոգված է ավանդական և ժամանակակից ընտանիքներում ստեղծած իրավիճակով. «Ավանդական, հին ընտանիքը, իր դրական կողմերը չկարողանալով պահել, ներմուծում է եվրոպականը, ինչը քաոսային իրավիճակ է ստեղծել: Պակասում է այն կարգավորող օղակի դերը, որը նախկինում կատարում էին ծնողները: Այս գործընթացը պետության կողմից պետք է վերահսկվի»:
Հոգեբանը նշեց, որ կան շատ հանգամանքներ, որ ազդել են ընտանիքների վրա, որոնցից ամենաբացասական ազդեցությունը թողել է արտագաղթը. «Սա անդրադառնում է ընտանիքի գործառույթների վրա, դրա ներքին հարաբերությունների վրա: Շատ դեպքերում երեխայի ուսերին է դրվում ընտանիքը պահելու հոգսը և նման այլ խնդիրներ»,-ասաց նա:
Հայկական ընտանիքի համար արտագաղթի ավերիչ հետևանքներից խոսեց նաև Արտակ Խաչատրյանը. «Արտագաղթի պատճառով շատ ընտանիքներ կիսվեցին: Վերարտադրության տարիքի արական սեռի ներկայացուցիչները հեռացան երկրից: Նրանց սեզոնային արտագաղթը ընթացքում դարձավ հիմնական: Պատկերացրեք, թե ծնողներից մեկի բացակայությունը ինչպես կարող է ազդել երեխայի դաստիարակության վրա: Հետսովետական ծանր իրավիճակը ազդեց ընտանիքի սոցիալական և կենսսաբանակ վիճակի վրա: Ընտանիքը չի կարողանում ինքն իրեն վերարտադրել: Սոցիալական վատ պայմանների պատճառով շատ երեխաներ հայտնվել են խնամքի կենտրոններում»,- ասաց նա:
Արտակ Խաչատրյանը ընդգծեց նաև Արևմտյան արժեքների բացասական ազդեցությունը հայկական ընտանիքի վրա. «Դրանց ներթափանցումը Հայաստան անխուսափելի է, որքան էլ բարձր պատեր ստեղծենք: Դրա հետևանքով այսօր շատացել են ամուսնալուծությունները, խառը ամուսնությունները: Ցավալի է, որ մենք դառնում ենք այդ արժեքների գերին: Այս ամենի պատճառը այն է, որ 90-ականներին, երբ նոր էին ներթափանցում եվրոպական արժեքները վերահոսկողություն չեղավ և պետական արժեքային համակարգ չստեղծվեց: Մենք ընդունում ենք այն արժեքները, որը հենց Արևմուտքը մեծ դժկամությամբ է ընդունել»: