Եթե հանկարծ զգում եք, որ տհաճ, ծակող ցավ կա ականջում, որը երբեմն խփում է քունքին կամ ծոծրակային հատվածին, ջերմություն ունեք, վատացել է լսողությունը,  ապա հնարավոր է, որ ձեզ մոտ ականջաբորբ է ` օտիտ: Վերը թվարկվածներն ականջաբորբի ամենացայտուն արտահայտություններն են: Ճիշտ կլինի դիմել բժշկի` հետագա բարդություններից խուսափելու համար:

Այն սովորաբար ընդունված է երեք տեսակի բաժանել` ներքին, միջին ու արտաքին ականջի բորբոքում:  Սրանցից ամենաբարդը ներքին ականջի բորբոքումն է, որը կարող է վարակի ներթափանցման ուղի հանդիսանալ: Ներքին ականջի բորբոքումը կարող է նաև միջին ականջի բորբոքման հետևանք դառնալ: Սովորաբար այս հիվանդությունը կարող է զարգանալ գրիպի, անգամ հարբուխի անգինայի հետևանքով Այն կարող է մեկ անգամ լինել ու այլևս չկրկնվել ու նաև կարող է վերածվել քրոնիկ հիվանդության: Սուր ընթացքի դեպքում նաև թարախահոսություն է լինում: Այս դեպքում անպայման պետք է դիմել համապատասխան մասնագետի օգնությանը:

Արտաքին օտիտն առաջանում է գետում, լողավազանում լողալու հետևանքով, երբ ջուրն ամբողջությամբ չի դատարկվում ականջախեցուց, հետևաբար ականջը սկսում է ցավել: Ի դեպ, լողորդների մոտ արտաքին օտիտը մասնագիտական «ձեռքբերում» է համարվում: Այն այնքան էլ վտանգավոր չէ, սակայն դժվար թե  ինչ-որ մեկին հաճելի լինի, երբ բորբոքվում է ականջախեցու մաշկը: Հնարավոր է` առաջանան թարախապալարներ ու նույնիսկ էկզեմա: Բուժումն այնքան էլ բարդ չէ:Ականջախեցու մեջ պետք է նախապես 70%-անոց սպիրտով թաթախված թանզիֆե խծուծ դնել:

Ականջաբորբի ժամանակ կարելի է օգտվել տնաբույս ծաղիկներից (հալվե. կալանխոե, նույնիսկ խորդենի) պատրաստված խծուծից:  Խորդենին նույնիսկ ցավն է վերացնում, եթե թարմ տերևը խողովակաձև դնեք ականջախեցու մեջ: Իսկ հալվեն ու կալանխոեն պետք է մանրացնել, ապա թանզիֆի մեջ փաթաթել ու դնել ականջի մեջ: