Ազգային ժողովում մականունավոր պատգամավորների պակաս չի զգացվում, չնայած, մինչ խորհրդարանական ընտրությունները, Հանրապետական կուսակցությունը, օրինակ, հայտարարում էր, որ իր համամասնական ցուցակում գործարար-մականունավոր պատգամավորներ չեն լինի: Համամասնական ցուցակի առումով, իհարկե, խոստումը պահպանվեց, սակայն հանրապետական մականունավորները խորհրդարան ներխուժեցին մեծամասնական ընտրակարգով: Բայց միայն հանրապետականը չէ, որ պատիվ ունի մականուններով պատգամավորներ ունենալու Ազգային ժողովում: «Բարգավաճ Հայաստան»-ում նույնպես դրանց թիվը բավականին մեծ է:

Սկսենք հանրապետականներից:

ՀՀԿ խմբակցության ամենակարկառուն մականունավորներից է թիվ 7 ընտրատարածքից մեծամասնական ընտրակարգով պատգամավոր ընտրված Սամվել Ալեքսանյանը՝ Լֆիկ Սամոն: Նրա մականունը բացատրվում է ժամանակին կրծկալի վաճառքով զբաղվելու հանգամանքով: Սամվել Ալեքսանյանը, բացի մականունավոր լինելուց, նաև Հայաստանի ամենախոշոր օլիգարխներից է և որևէ առնչություն չունի երկրի օրենսդիր մարմնի գործունեության հետ: Նրա ներկայությունն Ազգային ժողովում զուտ խորհրդանշական բնույթ ունի:

Մականունավոր պատգամավորներից մեկն էլ թիվ 33 ընտրատարածքից պատգամավոր ընտրված Աշոտ Աղաբաբյանն է` նույն ինքը Բուռնաշը: Սակայն, ի տարբերություն Լֆիկի, Բուռնաշի մականունը բոլորովին այլ պատմություն ունի: Այն կապված է Արցախյան պատերազմում նրա գործունեության հետ:

Պատգամավորը պատմել է, որ պատերազմի տարիներին, երբ իրար հետ կապ էին պահում ռացիաների միջոցով, անունների փոխարեն կապ հաստատելուց առաջ թվեր էին ասում: Մարտական ընկերներից մեկն էլ առաջարկում է նրա անունը «Բուռնաշ» դնել, քանի որ այդ տարիներին Աշոտ Աղաբաբյանը նման է եղել «Անորսալի վրիժառուներ» ֆիլմի Բուռնաշին կերպավորող դերասանին:

Պատերազմական տարիներից ձեռք բերված մականունով Ազգային ժողով է եկել նաև հանրապետական Առաքել Մովսիսյանը՝ Շմայսը: Նրան տվել են այս մականունը, քանի որ միակն է եղել, որ ունեցել է գերմանական արտադրության «Շմայսեր» տեսակի ինքնաձիգ:

Իհարկե, չպետք է ուրանալ Արցախյան պատերազմում նրա մասնակցությունը, բայց չենք էլ կարող չնշել, որ Շմայսը խորհրդարանում հայտնի է իր, մեղմ ասած, ոչ բարեկիրթ վարքով ու պահվածքով: Ինչ վերաբերում է օրենսդիր գործունեությանը, ապա ակնհայտ է, որ նա դրանից ընդհանրապես գլուխ չի հանում:

Իր ագրեսիվ ու անպարկեշտ վարքով խորհրդարանում մշտապես աչքի ընկնող մականունավորներից մեկն էլ Մհեր Սեդրակյանն է՝ Թոխմախի Մհերը, որը բացի մականունավոր լինելուց` հայտնի է նաև որպես թաղային հեղինակություն և քրեաօլիգարխիկ կերպար:

Նրա ֆոնին բավականին մեղմ ու անշառ կերպարանքով է հանդես գալիս մեկ այլ մականունավոր հանրապետական՝ Համլետ Հարությունյանը, որին ուղղակի Բառադի Համո են կոչում: Ասում են՝ նա իր մականունը «վաստակել է» հենց իր «բառադի» պահվածքի համար:

Հանրապետական խմբակցության պատգամավորների մի փունջ էլ առանձնանում է բիզնեսներից ձևավորված մականուններով՝ Աշոտ Արսենյան՝ Քլոս կամ ուղղակի Ջերմուկի Աշոտ: Այս պատգամավորը «Ջերմուկ գրուպի» նախագահն է և լուրջ կարողության տեր գործարար, որը խորհրդարանում է հայտնվել, համենայն դեպս, ոչ օրենսդիր գործունեությամբ զբաղվելու նպատակով:

Արտակ Սարգսյան կամ «ՍԱՍ»-ի Արտակ. հայտնի «ՍԱՍ գրուպ» ընկերության սեփականատերն է, որը պատգամավոր է ընտրվել թիվ 4 ընտրատարածքից` մեծամասնական կարգով: Հետաքրքիր է, որ այս հաջողակ գործարարը, ինչը չի կարելի ասել նրա օրենսդրական գործունեության մասին, «ՍԱՍ գրուպ» ընկերությունը հիմնադրել է 1997 թ., երբ ընդամենը 24 տարեկան էր:

ՄԱՊ-ի Ալիկը կամ Ալեքսան Պետրոսյանը 2003-ին խորհրդարան է եկել ՕԵԿ-ով, ապա ՕԵԿ-ի վատ ժամանակներում լքել խմբակցությունը՝ անցնելով ՀՀԿ-ի շարքերը: Հիշեցնենք, որ ՄԱՊ-ը կոնյակի, գինու, պահածոների արտադրությամբ զբաղվող խոշոր ընկերություն է: Ի դեպ, ՄԱՊ-ը հապավում է, որը բացելով՝ մեր առջև հառնում է պատգամավորի որդին՝ Մակար Ալեքսանի Պետրոսյանը, որն էլ հանդիսանում է այդ ընկերության տնօրենը:

Թիվ 22 ընտրատարածքից պատգամավոր ընտրված Մանվել Բադեյանը՝ Եվրոստանի Մանվելը, իր անունը ստացել է որպես «Եվրոստան-ույուտ» ընկերության հիմնադիր-տնօրեն: Ի տարբերություն մյուս գործարար-մականունավոր պատգամավորների` Բադեյանի ձայնը երբեմն-երբեմն խորհրդարանում լսվում է, չնայած ոչ օրենսդրական գործունեության շրջանակներում:

Վերջին շրջանում նրա անունը մեծ աղմուկ հանեց՝ կապված եզդի համայնքի ներկայացուցիչների հասցեին արված վիրավորական արտահայտությունների հետ:

Դերժավայի Արկադին՝ Արկադի Համբարձումյանը, խորհրդարանում է հայտնվել Լոռու մարզի թիվ 29 ընտրատարածքից: Նա այդ անվան համար պարտական է իր մեծահարուստ հորը՝ «Դերժավա-Ս» ՍՊԸ-ի «Լաքոստ» ֆիրմային խանութի, «Սլավգրուպի» սեփականատեր Ստանիսլավ Համբարձումյանին: Անձամբ ինքը՝ Դերժավայի Արկադին, Սպիտակ քաղաքում թռչնաբուծական խոշոր ֆաբրիկա է կառուցում՝ փորձելով հետ չմնալ հորից:

Արման Սահակյանը՝ Սովռանոյի Արմանը, պատգամավոր է ընտրվել Գյումրիի թիվ 35 ընտրատարածքից: Այս երիտասարդ գործարար պատգամավորը, որն արմատներով Ջավախքից է, 2010 թ. Գյումրիում ճանաչվել է «Տարվա մարդ»: Իսկ թե 2012-ից գյումրեցիների կողմից գործուղվելով խորհրդարան` ինչ է արել Հայաստանի երկրորդ քաղաքի համար, հայտնի չէ: Համենայն դեպս, խորհրդարանում երբևէ աչքի չի ընկել իր ակտիվությամբ: Միգուցե արել է, բայց որպես «Սովռանո», «Մեդիա Սթայլ», «Վիդիս Դիսթրիբյուշն», «Իդեա Լաբ» ՍՊԸ-ների հիմնադիր-նախագահ կամ որպես «Philip Morris International» ընկերության հայաստանյան պաշտոնական ներկայացուցիչ:

Հանրապետական երկու Հակոբ Հակոբյանների բախտը բերել է մականուն ունենալու համար, քանի որ երկու միանման անուն-ազգանուն ունենալը մի փոքրիկ խորհրդարանում հեշտ բան չէ: Եվ այսպես, Հակոբ Հակոբյաններից մեկին ճանաչում են որպես Պիվի Հակոբ, մյուսին՝ Թունելի Հակոբ:

Առաջինը «Կիլիկիա» գարեջրի գործարանի սեփականատերն է, իսկ երկրորդը՝ «Արփա-Սևան» ԲԲԸ-ի սեփականատերը, շուրջ 20 տարի աշխատել է «Արփա-Սևան» շինտրեստում և զբաղվել թունելագործությամբ:

Սակայն պետք է նշել, որ վերոնշյալ բոլոր մականունավոր գործարար պատգամավորները պատգամավորական մանդատը վերցնելուն պես միանգամից «հրաժարվել» են իրենց ՍՊԸ-ներից, ՓԲԸ-ներից ու ԲԲԸ-ներից՝ միանգամայն ձեռնունայն լծվելով օրինաստեղծ աշխատանքին:

ՀՀԿ խմբակցության ներսում կան նաև պատգամավորներ, որոնք իրենց մականունները ձեռք են բերել նոր ժամանակներում: Օրինակ՝ Արտաշես Գեղամյանը՝ Դհոլը, իր մականունը ստացավ անձամբ Սերժ Սարգսյանից 2008 թ. նախագահական ընտրությունների ժամանակ, երբ վերջինս նրան դատարկ դհոլ անվանեց:

Հավերժ երիտասարդ հանրապետական Կարեն Ավագյանը ձեռք բերեց Փուչիկ մականունը՝ Հանրապետության հրապարակում ՀՀԿ սպիտակ փուչիկների պայթյունի հայտնի դեպքից հետո: Դե իսկ Երևանի քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանի աներձագ պատգամավորը Աներձագ էլ մնաց՝ այդպես էլ չկարողանալով հանրության կողմից ընկալվել որպես պատգամավոր Ռոբերտ Սարգսյան: Ի դեպ, նման ճակատագրի արժանացած մի պատգամավոր էլ Ռոբերտ Քոչարյանի խնամի Վոլոդյա Բադալյանն է, որին նույնպես այլ կերպ, քան Խնամի Վալոդ, շրջապատում չկարողացան ընդունել:

Հանրապետականի հարուստ ցուցակը եզրափակենք Նավոյով (Նահապետ Գևորգյան), Մխիկով (Արմեն Մխիթարյան) և Չախկալով (Արթուր Ստեփանյան):

Որպես անկախ ու անկուսակցական պատգամավոր հանդես է գալիս Արայիկ Գրիգորյան՝ Ավշարի Արայիկը, որը նախորդ երկու գումարումների Ազգային ժողովում պատգամավոր է եղել ՀՅԴ համամասնական ցուցակով, իսկ 2012-ի մայիսին՝ մեծամասնականով թիվ 18 ընտրատարածքից: Նա իր մականունը ստացել է՝ որպես «Ավշարի գինու գործարան» ընկերության սեփականատեր:
Մականունավորների պակաս չի զգացվում նաև այլընտրանքային «Բարգավաճ Հայաստան» խմբակցությունում, որը գլխավորում է ԲՀԿ առաջնորդ Գագիկ Ծառուկյանը՝ իր հայտնի Դոդի Գագո մականվամբ:

Բավականին ռոմանտիկ ձևով է իր մականունը ներկայացրել ԲՀԿ-ական Ռուբեն Գևորգյանը՝ Ծաղիկ Ռուբոն, որը լրատվամիջոցներից մեկին տված հարցազրույցում ասել է. «Խորը ներս ունեցող, հոգում թախիծ և արցունք պարունակող, կյանքի դաժան և դառը փորձերով անցած, ուժեղ և հզոր մարդու մականուն, որը իմն է, և որից երբեք չեմ հրաժարվի: Իմ բոլոր բանաստեղծությունների մեջ մտքերս ու խոհերս արտահայտել եմ ծաղկի միջոցով, այդտեղից էլ առաջացել է իմ մականունը»: Սակայն իրականում Ծաղիկ Ոուբոյի անունը կապված է ծաղկի վաճառքով զբաղվելու հետ:

ԲՀԿ-ական պատգամավոր Կարո Կարապետյանը՝ Յուվեցի Կարոն, որը վերջին ժամանակներս աչքի ընկավ իր փեսայի «քաջագործություններով» (իհարկե, նմանատիպ

քաջագործությունների հեղինակ է նաև ինքը), իր մականունը ստացել է ծննդավայրից՝ Արարատի մարզի Շահումյան համայնքից, որը նախկինում կոչվել է Յուվա: Ի դեպ, Յուվեցի Կարոյի հայրը նույնպես եղել է պատգամավոր, սակայն ՀՀԿ-ի կողմից:

Հարություն Ղարագյոզյան՝ Կարամելի Հարութ: Այս պատգամավորը տարիներ առաջ ղեկավարել է հրուշակեղենի գործարանը, որը կարամել էր արտադրում: Չնայած այն հանգամանքին, որ Կարամելի Հարութը երբևէ խորհրդարանում աչքի չի ընկել իր ակտիվությամբ, նրան հաջողվել է շուրջ 24 տարի մանդատ զբաղեցնել Ազգային ժողովում՝ սկսած հին և բարի Գերագույն խորհրդի ժամանակներից:

Նա հաջողությամբ «Հանրապետություն» խմբակցությունից թռիչք է կատարել դեպի «Երկրապահ» պատգամավորական խումբ, ապա «Միասնություն» խմբակցություն, որտեղից էլ՝ ՀՀԿ և ի վերջո հանգրվանել ԲՀԿ-ում:

ԲՀԿ-ական մեկ այլ պատգամավոր էլ՝ Գրիգորի Մարգարյանը, Բելաջիոյի Գրիշ մականունը ստացել է հայտնի «Բելաջիո» ռեստորանային համալիրից, սակայն այս պատգամավորի ունեցվածքն ամենևին էլ այդ ռեստորանով չի սահմանափակվում:

Արշակ Մխիթարյանը՝ Բրիլիանտի Արշակը, իր անունը վաստակել է ոսկու և ադամանդի բավական հաջոզ բիզնեսից: Նա «Դայմոնդ Հաուզ» ընկերության սեփականատերն է: Նշենք, որ այս պատգամավորը նույնպես խորհրդարանի հնաբնակներից է, 2003 թվականից: Սկզբում` որպես ՕԵԿ-ական, ապա ԲՀԿ-ական: Սակայն իր 11-ամյա պատգամավորական գործունեության ընթացքում նա, բացի կոճակ սեղմելուց, գրեթե ոչինչ չի արել:

Մելիք Մանուկյանը՝ Շշի Մելոն, «Սարանիստ» ընկերության հիմնադիր սեփականատերն է, որը զբաղվում է շշերի արտադրությամբ: Նա նույնպես ՕԵԿ-ական կադրերից է, սակայն անցել է ԲՀԿ-ի շարքերը:

ԲՀԿ-ական Աբրահամ Մանուկյանն էլ Հայկոպի Աբոն է: Այս խոշոր գործարարն իր կարիերան սկսել է կոշկակարությունից, իսկ 1991-2003 թթ. եղել է Հայկոոպի Երևանի միջշրջանային ունիվերսալ մանրամեծածախ բազայի փոխտնօրենը, հետո տնօրենը, ապա` գլխավոր տնօրենը: Մականունն էլ գալիս է այդտեղից:

Իսկապես, այս պատգամավորներից յուրաքանչյուրն իր մականվամբ և կենսագրությամբ մի իսկական պատմություն է, որը դետեկտիվ ժանրի գրողների համար սցենարի հիանալի նյութ կարող է դառնալ:

Այս մարդիկ նաև մեր մի մասնիկն են, մեր իրականության արտացոլանքն ու մեր հասարակության հայելին, որտեղ երևում է 5000 դրամով իր խիղճն ու ձայնը վաճառող քաղաքացու իրական կերպարը:

 

Անկախ

 

Tags: մականունավոր պատգամավորներ, պատգամավորներ, քաղաքական