«Ուկրաինայի նախագահ Պ. Պորոշենկոյի խաղաղ ծրագրի մասին հայտարարությունից հետո ռազմական գործողությունները շարունակվեցին, բայց նվազեցին: Կրճատվեցին նաև հրթիռային հարձակումներն ու կռիվները սահմանում, ինչն իր հերթին նվազեցրեց մարդասիրական աղետի տեմպը», – «Անկախի» հետ զրույցում ասաց Պետդումայի նախկին պատգամավոր, Պլեխանովի անվան ռուսական տնտեսագիտական համալսարանի պրոռեկտոր, ՌԴ հանրային պալատի ներկայացուցիչ, քաղաքագետ-տնտեսագետ Սերգեյ Մարկովը:

Նրա խոսքով` ռուսական զորքերը կուտակվում են սահմանի մոտ, և զինված ուժերի լայնածավալ հարձակման վերսկսման դեպքում անորոշ մանդատով խաղաղապահների մուտքը դառնում է ավելի քան հավանական: Ներկա պահին Պուտինի և Մերկելի, Պուտինի և Պորոշենկոյի, Պուտինի և Օլանդի, Մերկելի և Պորոշենկոյի միջև բանակցություններ են ընթանում, իսկ Վաշինգտոնը փորձում է ամեն կերպ տապալել Կիևի և Դոնբասի ընդդիմադիրների խաղաղ բանակցությունների հնարավորությունը:
«Պորոշենկոյի ծրագիրը խաղաղ ծրագիր չէր, այլ առանց որևէ քաղաքական զիջումի հանձնման պահանջ: Անգամ չկա ուկրաիներենին հավասար ռուսերենին կարգավիճակ տալու խոստում: Նա միայն կապիտուլյացիա է պահանջում, որին հաջորդում են զանգվածային ճնշումները, ձերբակալություններն ու զտիչ ճամբարները, որոնք արդեն տեսանելի կլինեն մոտ ապագայում», – հավելեց քաղաքագետը:
Նրա համոզմամբ, Դոնբասի զանգվածային տեռորիստական գործողություններից հետո Ուկրաինայի մարիոնետական իշխանությունը կսկսի նախապատրաստվել Ռուսաստանի դեմ հաջորդ ագրեսիային, իսկ երկու տարի անց ՆԱՏՕ-ի բանակը կսկսի ուկրաինական դրոշի ներքո Ղրիմի համար պատերազմել Ռուսաստանի դեմ:
«Եթե Վաշինգտոնն ու Ուկրաինան ցանկանում են ապացուցել, որ Ռուսաստանի դեմ ուղիղ ագրեսիա չի իրագործվի, թող մի քանի հասարակ քայլ անեն. նախ` Սահմանադրությունում ռուսերենի և ուկրաիներենի միջև հավասարություն դնեն, երկրորդ` գերմանական ու ամերիկյան մոդելով ֆեդերալիզմ և Ուկրաինայի չեզոքություն ստեղծեն, երրորդ` քաղբանտարկյալներին ազատ արձակեն, որոնք արդեն հարյուրի են հասնում, և վերջապես չորրորդ` Ռուսաստանի դեմ զանգվածային ատելության քարոզչությունը դադարեցնեն», – ընդգծեց Ս. Մարկովը, բայց նշեց, որ դրանցից ոչ մեկն էլ չի լինի:
Պարոն Մարկովի համոզմամբ` իրականում ռուսները պատերազմ չեն ցանկանում, սակայն դրանից խուսափել էլ չեն կարող, որովհետև ռուսներն արդեն հարձակվել են և նրանց սկսել են սպանել:
«Պորոշենկոն և Յացենյուկը ուկրաինական քաղաքական գործիչներ չեն, այլ մարիոնետներ, որոնք իրականացնում են այլ անձանց հրամանները` Ուկրաինային Ռուսաստանի հետ պատերազմի մեջ ներքաշելով: Հիմա Ուկրաինան գրավված է, և ընդհանուր քարոզչության ճանապարհով նրա տարածքներն ու մարդկային ռեսուրսներն օգտագործվում են Ռուսաստանի դեմ պատերազմի համար: Պետք է հասկանալ, որ մենք սիրում ենք Ուկրաինան և այն երբեք չենք տա հրեաներին: Եղբայրական Ուկրաինան նեոնացիստական և ծայրահեղ ազգայնամոլականներից ազատելու հարցը մնում է Ռուսաստանի և բոլոր առաջադեմ մարդկության համար թիվ մեկ խնդիրը»,- եզրափակել է ռուս քաղաքագետը:

Ելենա Չոբանյան